علل نظارت و همکارى امام على علیه السلام با خلفاء

مى پرسند که:
اهل بیت علیهم السلام ذلّت پذیر نبودند، و سر تسلیم فرود نمى آوردند، که على علیه السلام پس از کودتاى سقیفه تسلیم نشد و کار به شهادت فرزند و کتک خوردن همسرش کشید، امّا چرا در هفته هاى پس از شهادت حضرت زهرا به مسجد مى رفت ، و در نماز جماعت ابابکر حاضر شد، و در مشورت هاى نظامى ابابکر و عُمر شرکت داشت ، و همکارى مى کرد؟

پاسخ سئوال یادشده با توجّه به خطراتى که اءساس اسلام را تهدید مى کرد، روشن است،
زیرا پس از وفات رسول خدا صلى الله علیه و آله یورش ها و تهاجمات فراوانى دامنگیر اسلام شد که ضرورت همکارى را به اثبات مى رساند، مانند:
اوّل - مسیلمه کذّاب چهل هزار نیروى نظامى فراهم کرد، و ادّعاى پیامبرى داشت، و عباراتى شبیه آیات قران درست کرد و مى خواست به مدینه حمله کند، که اگر موفّق مى شد، همه چیز را نابود مى کرد و اهل بیت علیهم السلام را به شهادت مى رساند، و قبر و روضه رسول خدا صلى الله علیه و آله را ویران مى ساخت .
دوّم - زنى از قبیله بنى تمیم بنام سجاح که ادّعاى پیامبرى کرد، با اشعارها و عبارات زیبائى که مى سرود، عدّه اى را دور خود جمع کرد و باعث شد که عدّه زیادى مرتد شوند.
سوّم - برخى از سران قبائل سر به مخالفت برداشته ، تاجگذارى کردند، و خود را پادشاه آن منطقه نامیدند، مانند:
نعمان بن منذر در بحرین
و لقیط بن مالک در بحرین،
که او را ذوالتّاج مى نامیدند.
و خطر آنقدر جدّى بود که همه مخالفان ناچار شدند، متّحد گردند که خلیفه سوم نیز خدمت حضرت امیرالمؤ منین علیه السلام آمد و گفت:
اى پسر عمو، وضع خطرناک را مى بینى، اگر همکارى نکنى ، همه ما در خطریم.

و تا امام على علیه السلام اعلام همکارى نکرده بود، و در نماز و اجتماعات آنها شرکت نکرد، خلیفه اوّل نیز احتیاط مى کرد، و لشگریان را از مدینه خارج نمى ساخت ، پس از اعلام همکارى حضرت امیرالمؤ منین على علیه السلام ، لشگر فراهم آورده و به خارج مدینه اعزام کرد.
امام على علیه السلام خود نسبت به اینگونه از واقعیّت ها توضیح مى فرماید:
فَاءَمسَکتُ یَدِى حَتَّى رَاءَیتُ رَاجِعَةَ النَّاسِ قَد رَجَعَت عَنِ الاِْسْلاَ مِ، یَدْعُونَ إِلَى مَحْقِ دِینِ مُحَمَّدٍ- صَلَّى اللّهُعَلَیْهِوَآلِهِ وَسَلَّمَ- فَخَشِیتُ إِن لَم اءَنصُر الاِْسْلاَ مَ وَاءَهْلَهُ اءَنْ اءَرَى فِیهِ ثَلما اءَو هَدما، تَکُونُ المُصِیبَةُ بِهِ عَلَیَّ اءَعظَمَ مِن فَوتِ وِلاَیَتِکُمُ. (نامه 62 نهج البلاغه معجم المفهرس مؤ لّف)

(من دست کشیدم ، تا آنجا که دیدم گروهى از اسلام بازگشته ، مى خواهند دین محمد صلى الله علیه و آله را نابود سازند، پس ترسیدم که اگر اسلام و طرفدارانش را یارى نکنم ، رخنه اى در آن بینم یا شاهد نابودى آن باشم ، که مصیبت آن بر من سخت تر از رها کردن حکومت بر شماست .)

برگرفته از:

کتاب الگوهاى رفتارى امام على علیه السلام جلد2 (دانلود کتاب)

جهت تعجیل در فرج: 

 اللهم صل علی محمد و آل محمد و عجل فرجهم و العن اعدائهم