شخصى از انصار (مسلمین مدینه) به حضور امام حسین (علیه السلام) براى درخواست کمک مالى آمد و تقاضاى کمک کرد.
امام حسین (علیه السلام) فرمود: اى برادر انصارى آبرو و شخصیت خود را از سؤال رو در رو، حفظ کن، درخواست خود را در نامه اى بنویس، که من به خواست خدا آنچه را که موجب شادى تو است انجام خواهم داد.
مرد انصارى در نامه اى نوشت: ((اى حسین (علیه السلام) پانصد دینار به فلانى بدهکارم ، و اصرار مى کند که طلبش را بپردازم ، با او صحبت کن تا وقتى که پولدار شدم ، صبر کند)).
وقتى امام حسین (علیه السلام) نامه او را خواند، به منزل تشریف برد و کیسه اى حاوى هزار دینار آورد و به آن مرد انصارى داد و فرمود: ((با پانصد دینار، بدهى خود را بپرداز و با پانصد دینار دیگر، زندگى خود را سروسامان بده، و حاجت خود را جز نزد سه نفر نگو 1- دیندار 2- جوانمرد 3- صاحب اصالت خانوادگى چرا که در مورد آدم دیندار، دین ، نگهدار او است (و مانع آنست که آبروى تو را ببرد) و در مورد جوانمرد، او بخاطر جوانمردى، حیا و شرم مى کند، و در مورد کسى که اصالت خانوادگى دارد، او بخاطر نیازت، آبروى تو را نمى ریزد، بلکه شخصیت تو را حفظ مى کند و بدون برآوردن حاجتت، رد نمى شود)).
برگرفته از:
کتاب داستان دوستان جلد2 محمدى اشتهاردى (دانلود کتاب)
جهت تعجیل در فرج:
اللهم صل علی محمد و آل محمد و عجل فرجهم و العن اعدائهم