انکار مجهولات و خروج از ایمان‏

[اى عزیز!] اگر کسى بنایش را بر آن گذارد که هر مطلبى را که در بادى نظرش نفهمد نفى نماید، از ایمان خارج می ‏شود؛ بلکه به مقتضاى دستورالعمل امام صادق - صلوات الله و سلامه علیه - حتى اگر پس از تأمل و تحقیق هم نفهمد و آنگاه رد و انکار بنماید و این رد را براى خودش مذهب اخذ کند و به آن تدین‏¹ نماید، از ایمان خارج می ‏شود. چه خوب است که انسان در این قبیل از مطالب که در کلمات انبیاء و اولیاء و علماء حقه است، اگر مشکلى داشته باشد و به کنه معنایش نرسد، به خداوند واهب العلم و العقل² تضرع نموده و قصدش را خالص نماید و در کلمات ایشان مکرراً فکر نماید و اگر دستش به اتقیاى علماء برسد، از آنان سؤال نماید که اگر چنین کند، حتماً خداوند عالم یا همان مطلب را بر او می ‏فهماند و یا راه فهمیدنش را به او می ‏آموزد، چنانچه در آیه مبارکه می ‏فرماید: و الذین جاهدوا فینا لندینهم سبلنا؛³ (کسانى که در راه ما جهاد می ‏کنند، ما به طور مسلم آنان را به راه‏هاى خودمان هدایت خواهیم کرد).

و از حضرت رسالت پناه (صلى الله علیه و آله و سلم) روایت است که فرمود: هر کسى را دو چشم (سر) و باطن هست که با آن‏ها غیب را می ‏بیند و چون خداوند عالم به بنده ‏اى اراده خیر فرماید، چشم‏هاى باطن (سر) او را باز می ‏کند.⁴

1- دین دارى؛ دین ورزى.
2- بخشنده و عطا کننده دانش و خرد.
3- سوره عنکبوت؛ آیه 69.
4- عن على بن الحسین (علیه السلام) فى حدیث طویل یقول فیه: الا ان للعبد اربع اعین، عینان یبصر بهما امر دینه و دنیاه و عینان یبصر بها امره آخرته، فاذا اراد الله بعید خیراً له العینین اللتین فى قلبه فابصر بهما الغیب و امر آخرته.... بحارالانوار؛ ج 58 ص 250.

برگرفته از:

کتاب باده گلگون (چهار صد و چهل کلمه در سلوک الى الله) (دانلود کتاب)

جهت تعجیل در فرج: 

 اللهم صل علی محمد و آل محمد و عجل فرجهم و العن اعدائهم