آیت الله بهجت: اگر ما دعوت حضور او را نپذیریم، ما چه هستیم؟!

شخصى از آیت الله بهجت پرسید: در روایت است که «اوّل الوقت رضوان الله و آخر الوقت غفران الله و ملعون من اخره الصلاة.» آیا این شخص گناه کرده که لایق غفران یا لعنت است؟
استاد فرمود: باید درباره ى جایى باشد که شخص قصد توهین نسبت به اوّل وقت خواندن نماز داشته باشد که در این صورت، توسعه هم براى وى روا نیست.
شخصى از سلطانى، براى حلّ مشکل خود وقت مى خواهد تا به حضورش برسد به او وقت مى دهند و وى اذن حضور مى یابد، در عین حال، چه تشریفات و موانعى براى رسیدن او به حضور سلطان پیش مى آید تا به خدمتش برسد. خداوند ما را در اوّل وقت دعوت فرموده، بدون هیچ مانعى امّا اگر ما دعوت حضور او را نپذیریم، ما چه هستیم؟!
استاد در این جا حکایت استاندار مشهد را که در روز عید غدیر، در مجلسى که به مناسبت آن روز تشکیل شده بوده نقل فرمود: که استاندار گفته است: من در کنار یکى از علماى اهل تسنن به نام مردوخ نشسته بودم، سخن گوى مجلس، جریان تیرى را که به پاى امیر مؤمنان ـ علیه السّلام ـ رفته بود و به دستور امام حسن ـ علیه السّلام ـ در حال نماز درآوردند، نقل کرد. مردوخ به من گفت: چه افسانه هایى مى گویند، مگر مى شود؟! من ناراحت شدم امّا جوابى نداشتم، از طرفى آبروى شیعه در خطر بود که دیگران هم این سخن را در آن مجلس مى شنیدند. فورى کلامى به من الهام شد که من مى دانم از من نبود، گفتم: قرآن مى فرماید: (فَلَمَّا رَأَیْنَهُ أَکْبَرْنَهُ وَ قَطَّعْنَ أَیْدِیَهُنَّ وَ قُلْنَ حَـشَ لِلَّهِ مَا هَـذَا بَشَرًا)1 ; (پس چون ]زنان[ او را دیدند، وى را بس شگرف یافتند و ]از شدت هیجان [دست هاى خود را بریدند و گفتند: منزّه است خدا، این بشر نیست، این جز فرشته اى بزرگوار نیست.) چه شد که زنان دست هاى خود را بریدند و نفهمیدند؟ مردوخ هیچ نگفت! سپس استاد بهجت فرمود: در مقابل مشاهده ى جمال مطلق، اگر کسى چنین باشد، چه مانعى دارد؟

([1]) سوره ى یوسف، آیه ى 31.

برگرفته از:

مرکز تنظیم و نشر آثار آیت الله العظمی بهجت(ره)

لینک مطلب

جهت تعجیل در فرج: 

 اللهم صل علی محمد و آل محمد و عجل فرجهم و العن اعدائهم